آثار تربیتى ذکر مرگ چیست؟
برخى از آثار تربیتى یاد مرگ عبارت است از:
1. عبرت آموزى
امیرمؤمنان على(ع) در خطبه اى می فرماید: … وَ لاََنْ یکُونُوا عِبَراً اَحَقُّ مِنْ اَنْ یکُونُوا مُفْتَخَراً؛[1] این اجساد پوسیده اگر مایه عبرت باشند سزاوارتر است تا موجب افتخار گردند.
2. آمادگى براى مرگ
توجه به حقانیت مرگ، هشدارى است براى همه انسان ها که بیشتر و بهتر بیندیشند و از راهى که در پیش دارند با خبر شوند و خود را براى آن آماده سازند.
3. رهایى از گمراهى
(اِنَّ الَّذینَ یضِلّونَ عَن سَبیلِ اللّهِ لَهُم عَذابٌ شَدیدٌ بِما نَسوا یومَ الحِساب)[2]؛ در حقیقت کسانى که از راه خدا به در می روند، به [سزاى] آن که روز حساب را فراموش کرده اند، عذابى سخت خواهند داشت.
—————
[1] محمد دشتى، المعجم المفهرس لالفاظ نهج البلاغه، ص 79، خطبه 221.
[2] ص، آیه 26.