غسل کردن در روز عید قربان (مفاتیح الجنان)
اعمال ماه ذی الحجه؛ روز دهم – روز عید قربان است و بسیار روز شریفی است و اعمال آن چند چیز است: اول، غسل است که در این روز سنت مؤکد است و بعضى از علما واجب دانسته اند.
غسل کردن در روز عید قربان (زاد المعاد)
اعمال ماه ذی الحجه؛ روز دهم ماه یا همان روز عید قربان و از جمله اعمال؛ غسل که در آن سنّت مؤکد است و بعضى واجب دانسته‌اند و بهتر آن است که پیش از نماز غسل کند.
غسل در روز عید قربان (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ هذا مبدأ ذکر الأعمال الأشهر الثلاثه أعنی شوال و ذی قعده و ذی حجه من کتاب الإقبال، الباب الرابع فیما نذکره مما یتعلق بلیله عید الأضحى و یوم عیدها، فصل فیما نذکره من الروایه بغسل یوم الأضحى
جلد اول، شروع ذکرهای اعمال ماه های سه گانه، یعنی شوال، ذی القعده و ذی الحجه از کتاب اقبال الاعمال، باب چهارم، اعمالی که متعلق به شب و روز عید قربان است، فصل پنجم، روایت در مورد غسل روز عید قربان:
بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی جَعْفَرِ بْنِ بَابَوَیْهِ رِضْوَانُ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ عَلَیْهِ فِیمَا ذَکَرَهُ مِنْ کِتَابِ مَنْ لَا یَحْضُرُهُ الْفَقِیهُ فَقَالَ مَا هَذَا لَفْظُهُ وَ رَوَى ابْنُ الْمُغِیرَهِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ الْوَلِیدِ قَالَ
«ابو جعفر ابن بابویه» -رضوان اللّه جل جلاله، علیه-در کتاب «من لا یحضره الفقیه» به نقل از «قاسم بن ولید» آورده است:
سَأَلْتُهُ عَنْ غُسْلِ الْأَضْحَى قَالَ وَاجِبٌ إِلَّا بِمِنًى
«درباره‌ى غسل روز عید قربان از آن حضرت[1]پرسیدم. فرمود: [در همه‌ى مکان‌ها] به جز «منى» واجب است.»[2]
ثم قال رحمه الله
هم او-رحمه اللّه-گفته است
و روی
در روایت دیگر آمده است
أن غسل العیدین سنه
که غسل روز عید قربان، مستحب است.»[3]
أقول إنه إذا ورد لفظ الأمر بالوجوب لشیء یکون ظاهر العمل علیه أنه مندوب فعسى یکون المراد بلفظ الواجب التأکید للعمل علیه و إظهار تعظیمه على غیره من غسل مندوب من لم یبلغ تعظیمه إلیه
هرگاه لفظ «وجوب» در روایات وارد شود، مراد از آن این است که عمل به آن مستحب است. بنابراین، شاید مقصود از واژه‌ى «واجب» در اینجا نیز تأکید بر عمل به غسل روز عید قربان و تعظیم آن بر دیگر غسل‌هاى مستحب باشد.
[1]) مقصود حضرت امام صادق-علیه السّلام-است؛ زیرا «قاسم بن ولید» از راویان امام صادق-علیه السّلام-است. ر. ک: رجال نجاشى، ص 313.
[2]) مراد از واجب در اینجا، به قرینه روایت آینده، مستحب مؤکّد است.
[3]) من لا یحضره الفقیه، ج 1 ، ص 321.