شجر الاخضر
برای تهیه آتش نیاز به چوب خشک است که در حرارت آتش شعله ور شود و بسوزد، اما خداوند از درخت سبزی سخن می گوید که به وسیله آن آتش را برمی افروزد. تنها درختان سبزند که می توانند عمل کربن گیری و ذخیره نور آفتاب را انجام دهند. درختان خشک اگر صدها سال در معرض تابش آفتاب قرار گیرند، ذره ای به ذخیره انرژی حرارتی آن ها افزوده نمیشود، تنها موقعی قادر بر این کار مهم هستند که سبز و زنده باشند. افروختن آتش با «شجر اخضر» از این جهت تعجب برانگیز می باشد که ایجاد آتش از درخت سبز ممکن نیست. به بیانی دیگر انسان آتش افروختن با درخت سبز را بعید می داند و خداوند می خواهد بفرماید که آنچه را که به نظر شما بعید است، او انجام می دهد و در درخت سبز آتش قرار داده است؛ پس او می تواند مرده ها را زنده کند و به آن ها دوباره حیات بدهد.(1)
__________________
1. تفسیر المیزان، ج 17 ص 116؛ طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ج 4 ؛ ص95؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج18، ص 461 ـ 465.