دعای محمد بن ابی قره در شب یازدهم رمضان
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الخامس عشر فیما نذکره من زیادات دعوات فی اللیله الحادیه عشر منه و یومها و ما نختاره من عده روایات؛
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب پانزدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز یازدهم ماه و چندین روایت از دعاهای این شب بیان شده است از جمله (دعای دوم)
مِنْهَا مِنْ کِتَابِ ابْنِ أَبِی قُرَّهَ فِی عَمَلِ شَهْرِ رَمَضَانَ فِی اللَّیْلَهِ الحَادِیَهِ عَشَرَ مِنْهُ
به نقل از کتاب «عمل شهر رمضان» نوشته‌ى «ابن ابى قرّه» در شب دوم:
یَا مَنْ یَکْفِی کُلَّ مَئُونَهٍ بِلَا مَئُونَهٍ یَا جَوَادُ یَا مَاجِدُ یَا أَحَدُ یَا وَاحِدُ یَا صَمَدُ
اى خدایى که بدون زحمت، هر زحمتى را کفایت می‌کنى، اى بخشنده اى بزرگوار، اى بى‌همتا اى یگانه اى بى‌نیاز،
یَا مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ (صاحِبَهً وَ لا وَلَداً)[1] (وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ)[2] یَا مَنْ (لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ)[3]
اى خدایى که کسى را به همسرى و فرزندى نگرفته‌اى و هیچ‌کس همتاى تو نیست، اى کسى که نه زاده‌اى و نه زاده شده‌اى،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْ صَوْمِی وَ أَعِنِّی عَلَیْهِ وَ عَلَى مَا بَقِیَ مِنْ شَهْرِی
بر محمّد و آل محمّد درود فرست و روزه‌ام را بپذیر و مرا بر آن و بر روزه‌دارى در روزهاى باقیمانده از این ماه یارى کن.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَمْسَیْتُ لَا أَمْلِکُ مَا أَرْجُو وَ لَا أَسْتَطِیعُ دَفْعَ مَا أُحَاذِرُ إِلَّا بِکَ
خداوندا، شب کردم درحالى‌که اختیار [تحصیل]آنچه را که بدان امید دارم، ندارم و نمی‌توانم آنچه را که از آن بیم دارم، دفع کنم
وَ أَمْسَیْتُ مُرْتَهَناً بِعَمَلِی وَ أَمْسَى الْأَمْرُ وَ الْقَضَاءُ بِیَدِکَ
و شب کردم درحالى‌که در گرو عمل خود هستم و کار و سرنوشت قطعى به دست تو است.
یَا رَبِّ فَلَا فَقِیرَ أَفْقَرُ مِنِّی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
پس هیچ نادارى نادارتر از من وجود ندارد. بنابراین، بر محمّد و آل محمّد درود فرست
وَ اغْفِرْ لِی یَا رَبِّ ظُلْمِی وَ جُرْمِی وَ جَهْلِی وَ جِدِّی وَ هَزْلِی وَ کُلَّ ذَنْبٍ ارْتَکَبْتُهُ وَ بَلِّغْنِی
و-اى پروردگار من-ستم و جرم و نادانى و جدّى و شوخى و هر گناهى را که مرتکب شده‌ام ببخش
وَ ارْزُقْنِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ فِی هَذَا الشَّهْرِ الْعَظِیمِ فِی غَیْرِ مَشَقَّهٍ مِنِّی
و مرا در این ماه بزرگ به خیر دنیا و آخرت برسان و روزى‌ام کن، بى‌آنکه به رنج بیفتم
وَ لَا تُهْلِکْ رُوحِی وَ جَسَدِی فِی طَلَبِ مَا لَمْ تُقَدِّرْ لِی بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و جان و تنم را در جست‌وجوى آنچه برایم مقدّر ننموده‌اى، نابود مگردان، به رحمتت اى مهربان‌ترین مهربانان.
[1]) سوره الجن، آیه 3
[2]) سوره الاخلاص، آیه 4
[3]) سوره الاخلاص، آیه 3