دعای اللهم انت ربی لا اله لی غیرک أوحده
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الرابع و العشرون فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله العشرین منه و یومها و فیها ما نختاره من عده روایات بالدعوات؛ دعاء فی هذه اللیله
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و چهارم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیستم ماه که در آن از تعدادی روایات از این دعاها را انتخاب می کنیم، دعای شب بیستم رمضان (دعای اول):
مِنْهَا مَا وَجَدْنَاهُ فِی کُتُبِ أَصْحَابِنَا الْعَتِیقَهِ وَ هِیَ فِی اللَّیْلَهِ الْعِشْرِینَ
دعاى شب بیستم براساس کتاب‌هاى کهن راویان امامیّه-رحمهم اللّه-
اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّی لَا إِلَهَ لِی غَیْرُکَ أُوَحِّدُهُ وَ لَا رَبَّ لِی سِوَاکَ أَعْبُدُهُ
خداوندا، تو پروردگار من هستى و من معبودى جز تو که به یگانگى او معتقد باشم و پروردگارى غیر تو که او را بپرستم، ندارم.
أَنْتَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِی (لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَکَ [لَهُ] کُفُواً أَحَدٌ)[1]
تو یگانه و بى‌همتا و بى‌نیازى هستى که نه زاده‌اى و نه زاده شده‌اى و هیچ‌کس همتاى تو نیست.
وَ کَیْفَ یَکُونُ کُفْوٌ مِنَ الْمَخْلُوقِینَ [لِلْخَالِقِ] وَ مِنَ الْمَرْزُوقِینَ لِلرَّازِقِ
چگونه آفریده‌ها و روزى داده‌شده‌ها و کسانى که نمی‌توانند به خود سود و زیان برسانند
وَ مَنْ لَا یَسْتَطِیعُونَ لِأَنْفُسِهِمْ نَفْعاً وَ لَا ضَرّاً (وَ لا یَمْلِکُونَ مَوْتاً وَ لا حَیاهً وَ لا نُشُوراً)[2]
و اختیار مرگ و زندگانى و برانگیخته شدن خود را ندارند می‌توانند همتاى آفریدگار و روزى‌ده خود باشند؟ !
هُوَ مَالِکُ ذَلِکَ کُلِّهِ بِعَطِیَّتِهِ وَ تَحْرِیمِهِ وَ یَبْتَلِی بِهِ وَ یُعَافِی مِنْهُ (لا یُسْئَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَ هُمْ یُسْئَلُونَ)[3]
بلکه او به عطا یا محروم نمودن و گرفتار ساختن یا عافیت بخشیدن، مالک همه‌ى این‌ها است و از آنچه انجام می‌دهد مورد بازخواست قرار نمی‌گیرد و آن‌ها مورد بازخواست قرار می‌گیرند.
إِلَهِی وَ سَیِّدِی مَا أَغَبَّ شَهْرَ الصِّیَامِ [رَمَضَانَ] إِلَى جَانِبِ الْفَنَاءِ وَ أَنْتَ الْبَاقِی وَ آذَنَ بِالانْقِضَاءِ وَ أَنْتَ الدَّائِمُ
اى معبود و سرور من، چقدر ماه صیام [رمضان]رو به سوى پایان است و تو پاینده‌اى و در حال سپرى شدن است و تو جاودانه‌اى.
وَ هُوَ الَّذِی عَظَّمْتَ حَقَّهُ فَعَظُمَ وَ کَرَّمْتَهُ فَکَرُمَ وَ إِنَّ لِی فِیهِ الزَّلَّاتِ کَثِیرَهً وَ الْهَفَوَاتِ عَظِیمَهً
این ماه، ماهى است که حقّ آن را بزرگ داشته‌اى و در نتیجه بزرگ گردیده است و گرامی داشته‌اى و در نتیجه والا گردیده است و من لغزش‌هاى فراوان و اشتباهات بزرگ دارم
إِنْ قَاصَصْتَنِی بِهَا کَانَ شَهْرَ شَقَاوَتِی وَ إِنْ سَمَحْتَ لِی بِهَا کَانَ شَهْرَ سَعَادَتِی
که اگر به واسطه‌ى آن‌ها از من قصاص کنى این ماه، ماه بدبختى من خواهد بود؛ و اگر ببخشى، ماه نیکبختى ما خواهد بود.
اللَّهُمَّ وَ کَمَا أَسْعَدْتَنِی بِالْإِقْرَارِ بِرُبُوبِیَّتِکَ مُبْدِئاً [مُبْتَدِئاً] فَأَسْعِدْنِی بِرَحْمَتِکَ وَ رَأْفَتِکَ وَ تَمْحِیصِکَ وَ سَمَاحَتِکَ مُعِیداً
خدایا، همان گونه که در آغاز این ماه با اعتراف به پروردگارى‌ات مرا نیکبخت نمودى، با رحمت و مهرورزى و پالودن از بدى و بخشندگى‌ات در پایان آن نیکبخت بگردان،
فَ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ کَثِیرا
که تو بر هر چیز توانایى. درود و سلام فراوان خداوند بر حضرت محمّد و خاندان او.
[1]) سوره الاخلاص، آیات 3-4
[2]) سوره الفرقان، آیه 3
[3]) سوره الانبیاء، آیه 23