باب دعا هنگام خواندن قرآن
قَالَ کَانَ أَبُو عَبْدِ الله ع یَدْعُو عِنْدَ قِرَاءَهِ کِتَابِ الله عَزَّوَجَلَّ اللهمَّ رَبَّنَا لَکَ الْحَمْدُ أَنْتَ الْمُتَوَحِّدُ بِالْقُدْرَهِ وَ السُّلْطَانِ الْمَتِینِ وَ لَکَ الْحَمْدُ أَنْتَ الْمُتَعَالِی بِالْعِزِّ وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ فَوْقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ رَبَّنَا وَ لَکَ الْحَمْدُ أَنْتَ الْمُکْتَفِی بِعِلْمِکَ وَ الْمُحْتَاجُ إِلَیْکَ کُلُّ ذِی عِلْمٍ رَبَّنَا وَ لَکَ الْحَمْدُ یَا مُنْزِلَ الْآیَاتِ وَ الذِّکْرِ الْعَظِیمِ رَبَّنَا فَلَکَ الْحَمْدُ بِمَا عَلَّمْتَنَا مِنَ الْحِکْمَهِ وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ الْمُبِینِ اللهمَّ أَنْتَ عَلَّمْتَنَاهُ قَبْلَ رَغْبَتِنَا فِی تَعَلُّمِهِ وَ اخْتَصَصْتَنَا بِهِ قَبْلَ رَغْبَتِنَا بِنَفْعِهِ اللهمَّ فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ مَنّاً مِنْکَ وَ فَضْلًا وَ جُوداً وَ لُطْفاً بِنَا وَ رَحْمَهً لَنَا وَ امْتِنَاناً عَلَیْنَا مِنْ غَیْرِ حَوْلِنَا وَ لَا حِیلَتِنَا وَ لَا قُوَّتِنَا اللهمَّ فَحَبِّبْ إِلَیْنَا حُسْنَ تِلَاوَتِهِ وَ حِفْظَ آیَاتِهِ وَ إِیمَاناً بِمُتَشَابِهِهِ وَ عَمَلًا بِمُحْکَمِهِ وَ سَبَباً فِی تَأْوِیلِهِ وَ هُدًى فِی تَدْبِیرِهِ وَ بَصِیرَهً بِنُورِهِ اللهمَّ وَ کَمَا أَنْزَلْتَهُ شِفَاءً لِأَوْلِیَائِکَ وَ شَقَاءً عَلَى أَعْدَائِکَ وَ عَمًى عَلَى أَهْلِ مَعْصِیَتِکَ وَ نُوراً لِأَهْلِ طَاعَتِکَ اللهمَّ فَاجْعَلْهُ لَنَا حِصْناً مِنْ عَذَابِکَ وَ حِرْزاً مِنْ غَضَبِکَ وَ حَاجِزاً عَنْ مَعْصِیَتِکَ وَ عِصْمَهً مِنْ سَخَطِکَ وَ دَلِیلًا عَلَى طَاعَتِکَ وَ نُوراً یَوْمَ نَلْقَاکَ نَسْتَضِی ءُ بِهِ فِی خَلْقِکَ وَ نَجُوزُ بِهِ عَلَى صِرَاطِکَ وَ نَهْتَدِی بِهِ إِلَى جَنَّتِکَ اللهمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِکَ مِنَ الشِّقْوَهِ فِی حَمْلِهِ وَ الْعَمَى عَنْ عَمَلِهِ وَ الْجَوْرِ عَنْ حُکْمِهِ وَ الْعُلُوِّ عَنْ قَصْدِهِ وَ التَّقْصِیرِ دُونَ حَقه اللهمَّ احْمِلْ عَنَّا ثِقْلَهُ وَ أَوْجِبْ لَنَا أَجْرَهُ وَ أَوْزِعْنَا شُکْرَهُ وَ اجْعَلْنَا نُرَاعِیهِ وَ نَحْفَظُهُ اللهمَّ اجْعَلْنَا نَتَّبِعُ حَلَالَهُ وَ نَجْتَنِبُ حَرَامَهُ وَ نُقِیمُ حُدُودَهُ وَ نُؤَدِّی فَرَائِضَهُ اللهمَّ ارْزُقْنَا حَلَاوَهً فِی تِلَاوَتِهِ وَ نَشَاطاً فِی قِیَامِهِ وَ وَجِلًا فِی تَرْتِیلِهِ وَ قُوَّهً فِی اسْتِعْمَالِهِ فِی آنَاءِ اللَّیْلِ وَ أَطْرَافِ النهارِ اللهمَّ وَ اشْفِنَا مِنَ النَّوْمِ بِالْیَسِیرِ وَ أَیْقِظْنَا فِی سَاعَهِ اللَّیْلِ مِنْ رُقَادِ الرَّاقِدِینَ وَ نَبهنَا عِنْدَ الْأَحَایِینِ الَّتِی یُسْتَجَابُ فِیهَا الدُّعَاءُ مِنْ سِنَهِ الْوَسْنَانِینَ اللهمَّ اجْعَلْ لِقُلُوبِنَا ذَکَاءً عِنْدَ عَجَائِبِهِ الَّتِی لَا تَنْقَضِی وَ لَذَاذَهً عِنْدَ تَرْدِیدِهِ وَ عِبْرَهً عِنْدَ تَرْجِیعِهِ وَ نَفْعاً بَیِّناً عِنْدَ اسْتِفْهَامِهِ اللهمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِکَ مِنْ تَخَلُّفِهِ فِی قُلُوبِنَا وَ تَوَسُّدِهِ عِنْدَ رُقَادِنَا وَ نَبْذِهِ وَرَاءَ ظُهُورِنَا وَ نَعُوذُ بِکَ مِنْ قَسَاوَهِ قُلُوبِنَا لِمَا بِهِ وَعَظْتَنَا اللهمَّ انْفَعْنَا بِمَا صَرَفْتَ فِیهِ مِنَ الْآیَاتِ وَ ذَکِّرْنَا بِمَا ضَرَبْتَ فِیهِ مِنَ الْمَثُلَاتِ وَ کَفِّرْ عَنَّا بِتَأْوِیلِهِ السَّیِّئَاتِ وَ ضَاعِفْ لَنَا بِهِ جَزَاءً فِی الْحَسَنَاتِ وَ ارْفَعْنَا بِهِ ثَوَاباً فِی الدَّرَجَاتِ وَ لَقِّنَا بِهِ الْبُشْرَى بَعْدَ الْمَمَاتِ اللهمَّ اجْعَلْهُ لَنَا زَاداً تُقَوِّینَا بِهِ فِی الْمَوْقِفِ بَیْنَ یَدَیْکَ وَ طَرِیقاً وَاضِحاً نَسْلُکُ بِهِ إِلَیْکَ وَ عِلْماً نَافِعاً نَشْکُرُ بِهِ نَعْمَاءَکَ وَ تَخَشُّعاً صَادِقاً نُسَبِّحُ بِهِ أَسْمَاءَکَ فَإِنَّکَ اتَّخَذْتَ بِهِ عَلَیْنَا حُجَّهً قَطَعْتَ بِهِ عُذْرَنَا وَ اصْطَنَعْتَ بِهِ عِنْدَنَا نِعْمَهً قَصَرَ عَنْهَا شُکْرُنَا اللهمَّ اجْعَلْهُ لَنَا وَلِیّاً یُثَبِّتُنَا مِنَ الزَّلَلِ وَ دَلِیلًا یَهْدِینَا لِصَالِحِ الْعَمَلِ وَ عَوْناً هَادِیاً یُقَوِّمُنَا مِنَ الْمَیْلِ وَ عَوْناً یُقَوِّینَا مِنَ الْمَلَلِ حَتَّى یَبْلُغَ السَّمَاءِ اللهمَّ ارْزُقْنَا مَنَازِلَ الشهدَاءِ وَ عَیْشَ السُّعَدَاءِ وَ مُرَافَقَهَ الْأَنْبِیَاءِ إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ
حضرت صادق )ع( هنگام خواندن قران این دعا را میخواند (که ترجمه اش چنین است): ((بار خدایا اى پروردگار ما ستایش مخصوص تو است، توئى یگانه در قدرت و پادشاهى استوار، و مخصوص تو است ستایش، توئى برتر بعزت و کبریاء و مسلط بر فراز آسمانها و عرش بزرگ، پروردگار ما و از آن تو است ستایش، توئى که همه چیز را به ذات خود دانائى و هر دانشمندى نیازمند در گاه تو است، پروردگارا ما ازان تو است ستایش اى فرود فرستنده آیه ها و ذکر عظیم، پرورد گارا ما مخصوص تو است ستایش بد آنچه بما آموختى از حکمت و قرآن عظیم آشکار کننده، بار خدایا توئى که پیش از رغبت ما در آموختن آن را به ما آموختى، و پیش از اظهار شوق ما در سودش ما را بدان مخصوص گردانیدى، بار خدایا در اینصورت این منتى است از تو بر ما، و فضل وجود و لطفى است به ما و رحمتى است براى ما و امتنانى است بر سر ما، بدون اینکه از جانب ما جنبش و حرکت و توانائى و چاره جوئى شود، بار خدایا پس تلاوت این قرآن و در برداشتن آیاتش را محبوب ما ساز، و به ما ارزانى دار ایمان بآیات متشابه آن را، و توفیق عمل بمحکمش را، و به ما ده وسیله ناویل آن را، و راهنمائى در تدبیر آن و بینائى در پرتو نورش را به ما عنایت فرما.
بار خدایا چنانچه آن را فرو فرستادى درمان براى دوستانت، و وسیله بدبختى براى دشمنانت، و سبب کورى نافرمانت، و وسیله روشنى فرمانبردارنت، بار خدایا آن را قرار ده براى ما پناهگاه محکمی از عذابت، و دژى از خشمت، و جلوگیرى از نافرمانیت و نگهبانى از قهر و غضبت، و راهنمائى به فرمان برداریت، و نورى در روز دیدارت که بدان در میان خلق تو روشنى یابیم، و بر صراط تو بدان وسیله بگذریم، و به بهشت راه یابیم.
بار خدایا به تو پناه بریم از بدبختى در حمل آن، و کورى از عمل (یا علم( بآن، و کجروى در حکم آن و برترى نمودن از توجه بدان (یا پیشتازى از میانه روى آن( و کوتاهى کردن در برابر حق آن، بار خدایا سنگینى آن را از ما بردار و مزدش را براى مالارم گردان، و سپاسگذاریش را نصیب ما گردان، و ما را چنان کن که مراعات و محافظتش کنیم، بار خدایا ما را چنان ساز که از حلالش پیروى کنیم و از حرامش اجتناب ورزیم، و حدود آن را بر پا داریم، و فرائض آن را به جا آوریم .
بار خدایا روزى ما گردان شیرینى تلاوتش را و نشاط درباره قیام بدان، و ترس در هنگام خواندنش و نیروئى براى بکار بستن آن در هر آن از شب و روز، بار خدایا باندکى خواب خستگى ما را درمان کن (و بنابر نسخه اسقنا)) یعنى عطش خواب ما را باندکى از آن فرو نشان( و در ساعت مخصوص شب ما را از خوابها بیدار کن . و در گاههائى که دعا باجابت رسد ما را از چرت چرتیها بخود آر.
بار خدایا دلهاى ما را در برابر عجائب بى پایانش تیز هوش کن، و زمزمه آن را لذت بخش نما، و هنگام مراجعه بآن عبرتى بما بده، و سود آشکارى هنگام فهم جوئیش به ما عنایت فرما، بار خدایا به تو پناه بریم از تخلف قرآن در دلهاى ما (یعنى اثر آن در اعضاء و جوارح ما آشکار نشود) و از اینکه آن را بالش خواب خود کنیم فیض) ره) گوید: یعنى شب بخوابیم با او و تهجد باو نکنیم یا او را در کنار تختخواب خود اندازیم و آن را گرامی نداریم( و از اینکه آن را پشت سر اندازیم، و از قساوت دلهامان نسبت بدانچه ما را بدان پند دادى به تو پناه بریم، بار خدایا بآیاتى که در آن آوردى ما را سود ده، و به مثلهائى که در آن زدى ما را متذکر ساز، و به تاویل آن بدیهاى ما را جبران کن و بدان وسیله مزد کردار نیک ما را دو چندان کن، و درجات ما را بالا ببر، و پس از مرگ بسبب آن به ما بشارت تلقین نما، بار خدایا آن را براى ما توشه اى ساز که در موقع وقوف در برابرت بدان وسیله به ما نیرو دهى، و راه روشنیکه که با آن نامهاى تو را تسبیح گوئیم، زیرا تو با فرود فرستادن آن حجتى بر ما آوردى که راه عذر را بر ما بستى و نعمتى به ما دادى که زبان شکر ما از آن کوتا هست.
بار خدایا آن را براى ما سرپرستى ساز که ما را از لغزش نگهدارد، و راهنمائى ساز که ما را بکار نیک راهنمائى کند، و کمکى راهنمایش ساز که ما را از کجى راست کند، و در خستگى نیرو بخشد، تا به بهترین آرزوهایمان رساند، بار خدایا آن را براى ما در روز قیامت شفیع ساز و وسیله اى براى ارتقاء و وکیلى پیروز در آن روز قضاوت، و نورى در آن روز تاریکى و ظلمت روزى که نه زمینى است و نه آسمانى، روزى که هر کس بآنچه کوشش کرده بدان مزد گیرد.
بار خدایا آن را براى ما وسیله سیرابى در روز تشنگى ساز، و سبب نجات ما گردان در روز جزا از آن آتش سوزانى که بر هر کس از آن گرمی خواهد ترحم نکند و شعله اش زبانه کشد، بار خدایا آن را براى ما برهانى قرار ده در آن روز که همه اهل زمین و آسمانها گرد آیند. بار خدایا منزلهاى شهیدان و زندگى سعیدان، و رفاقت پیمبران را روزى ما گردان زیرا تو شنواى دعائى)). (اصول کافى جلد 4 صفحه : 363 روایه : 1)