با پایان این ماه حرام، انسان نیز از حمایتهاى الهى بیرون می رود.
بهمین جهت بندگان حقوقى پیدا می کنند. یکى از این حقوق این است که بنده می تواند با واسطه پناه آن روز که از معصومین علیهم السّلام است با خداوند، مناجات نماید. در این مناجات ابتدا به عدم شایستگى خود براى این امنیت الهى اعتراف نموده و بگوید: بخاطر بدى کردار و اندیشه، سزاوار خوارى و عذاب دردناک تو بودم. اکنون که با لطف خود مرا در این ماه در پناه و حمایت و امان خود قرار دادى بعد از این ماه نیز، هیچگاه ما را از حمایت خود خارج مفرما. بخاطر کوتاهى در سپاسگزارى تو آنگونه که سزاوارى، و عدم رعایت ادب و احترامت ما را مجازات نکن. مانند همیشه ما را مشمول عفو بى مانند خودت قرار بده تا گناهان ما تبدیل به چندین برابر اعمال شایسته گردیده و به مقام بالایى برسیم. و در پایان مناجات خود را با گفتن «ان شاء اللّه» و صلوات فرستادن به اتمام برساند.
مراقبتى را که براى آخر ماه محرّم گفتیم با مراقبت پایان اعمال در آخر هر ماه فرق می کند. زیرا در آخر ماه محرم مراقبات مخصوصى از قبیل محاسبه، استغفار و دعا براى اصلاح حال وجود دارد که در فصل محاسبه کتاب هاى اخلاقى بیان شده است.